Maxime Bossis’ reactie op het overlijden van Johan Cruijff, in het Nederlands:
Maxime Bossis, de Franse voetballer, deelt zijn herinneringen en verdriet over het overlijden van Johan Cruijff.
“Johan Cruijff, ik ben hem maar één keer tegengekomen op Orly. Hij moest terug naar Holland. Ik moet een jaar of 20 zijn geweest en ik bekeek het als een alien! Vijf jaar geleden zat ik in La Roche-sur-Yon en keek ik het op tv…”
Cruijff was de idool van mijn tienerjaren. Mijn absolute idool, zelfs. Dus dit doet me enorm veel pijn. Ik herinner me nog altijd Ajax ga…”
De woorden van Maxime Bossis onthullen de diepe impact die Johan Cruijff op hem heeft gehad, zowel als voetballer als mens. De ontmoeting op de luchthaven Orly, hoewel kort, heeft een blijvende indruk achtergelaten. Bossis beschrijft de ervaring als iets buitengewoons, alsof hij een icoon uit een andere wereld ontmoette. De herinnering aan dat moment, zo levendig beschreven, geeft de emotionele kracht van de interactie weer.
De tweede herinnering, het kijken naar de wedstrijden van Cruijff op televisie in La Roche-sur-Yon, toont de blijvende bewondering die Bossis voor zijn idool had. Ondanks het verstrijken van de tijd, bleef de fascinatie voor de speler en zijn spel intact. De zin “dus dit doet me enorm veel pijn” is krachtig en direct, en drukt de enorme impact van Cruijffs overlijden uit.
Bossis eindigt zijn reactie met een fragment van een herinnering aan Ajax, de club waar Cruijff zijn grootste successen vierde. Dit suggereert een stroom van herinneringen die naar boven komen, van momenten die voor altijd verbonden zijn met Cruijffs briljante voetbal.
De rouw van Bossis, zoals uitgedrukt in deze paar zinnen, is herkenbaar en universeel. Het toont de blijvende impact van idolen op ons leven, en de pijn die we voelen bij het verlies van iemand die ons zo diep heeft geïnspireerd. Het is een eerbetoon aan een icoon, door een man die zijn bewondering openlijk deelt. De woorden “mijn absolute idool, zelfs” onderstrepen de diepte van zijn respect en genegenheid. Het is een moment van persoonlijke rouw, gedeeld met de wereld, en een getuigenis van de blijvende invloed van Johan Cruijff.
